Posadzka przemysłowa
Charakterystyka
Nie bez powodu mają tak szerokie zastosowanie, ich ogromną zaletą jest w zależności od przeznaczenia – odporność na ścieranie i uderzenia. Są bardzo łatwe w utrzymywaniu czystości, antypoślizgowe oraz bezawaryjnie przenoszą obciążenia.
Jeżeli wykonamy prawidłowo wierzchnią warstwę posadzki, to przez bardzo długi czas oszczędzimy sobie kosztownych napraw i ewentualnych remontów.
Wytrzymałość posadzki jest zależna od od klasy betonu oraz rodzaju zastosowanego zbrojenia rozproszonego. Ponadto na grubość posadzki ma wpływ charakter i wielkość obciążeń oraz jakość tego, co pod posadzką, czyli najczęściej podłoże gruntowe. Natomiast parametry eksploatacyjne wierzchniej warstwy posadzki wynikają wprost z przyjętej funkcji obiektu. Wykończenie płyty posadzki przeznaczonej do „pracy” w szeroko rozumianym przemyśle najczęściej realizowane jest z wykorzystaniem technologii utwardzenia powierzchniowego (DST). W przemyśle lekkim, spożywczym, farmaceutycznym często spotykane są realizacje na bazie systemów żywicznych.
Bardzo ważnym elementem posadzki pływającej jest podłoże gruntowe/ podbudowa pod posadzką. Tylko prawidłowe wykonanie wszystkich warstw podbudowy a przy tym, uzyskanie oczekiwanej nośności na poziomie każdej warstwy podbudowy gwarantuje bezawaryjną pracę płyty posadzki przez wiele lat. Warto wiedzieć, że im lepiej przygotujemy podbudowę/podłoże gruntowe, tym więcej korzyści uzyskamy.
Podłoże gruntowe– wykonane z odpowiednio dogęszczonego rodzimego piasku lub rodzimej pospółki. Podbudowa dolna– wykonana z zagęszczonego warstwami piasku różnoziarnistego, pospółki lub tłucznia.Podbudowa górna– wykonana z piasku różnoziarnistego lub pospółki stabilizowanych cementem albo tłucznia, grysu, klińca lub chudego betonu (minimalna grubość chudego betonu 10 cm). Do wykonywania płyt posadzkowych zaleca się stosowanie betonów zbrojonych włóknami stalowymi. Natomiast dodatek do betonu włókien polipropylenowych, odgrywających rolę zbrojenia przeciwskurczowego, którego czas działania jest ograniczony do momentu, gdy sam beton zaczyna przenosić naprężenia rozciągające większe od naprężeń przenoszonych przez włókna polipropylenowe.
Szczeliny dylatacyjne i szwy robocze: już podczas planowania układu szczelin dylatacyjnych warto zabezpieczyć płytę przed tworzeniem się niezaplanowanych rys i pęknięć, które są spowodowane m.in. skurczem betonu – aby tego uniknąć, należy kierować się poniższymi zasadami:
- przed wykonywaniem szczelin należy przygotować ich plan, o ile nie został przygotowany wcześniej głównie z uwagi na skomplikowany kształt posadzki i występowanie miejsc, które należy wzmocnić i zabezpieczyć przed niekontrolowanym pękaniem za pomocą prętów lub siatek zbrojeniowych, uwzględniający m.in. grubość posadzki i siatkę słupów,
- szczeliny dylatacyjne nacinane są do głębokości ok.⅓ grubości i szerokości płyty posadzki
- najwcześniej w momencie, gdy piła nacinająca nie wyrywać ziaren kruszywa, tj. między 24 a 48 godziną po wykonaniu posadzki,
- kształt pól dylatacyjnych powinien być zbliżony do kwadratu o wymiarach 6 x 6 m,
w przypadku szczelin wykonywanych w pomieszczeniach zamkniętych.
4 x 4 m – w przypadku szczelin wykonywanych na otwartej przestrzeni,
- jeżeli z planu dylatacji wynika, że pola dylatacyjne posiadają kształt prostokąta, wówczas stosunek sąsiednich boków prostokąta powinien być mniejszy od 1.5,
- po upływie ok. 30 dni od wykonania posadzki szczeliny dylatacyjne należy poszerzyć, następnie umieścić w nich sznur dylatacyjny i wypełnić odpowiednio elastyczną masą dylatacyjną.
Poza dylatacjami przeciwskurczowymi istnieją jeszcze tzw.dylatacje robocze związane z możliwością wykonania płyty posadzki w jednym cyklu roboczym. Takie dylatacje z reguły wykonuje się jako dyblowane w nawierzchniach zewnętrznych i jako kotwione w nawierzchniach wewnętrznych. Do ich wykonania stosowane są pręty gładkie o średnicy, która jest zależna od grubości płyty posadzki.
Masz pytania?
Jeśli jesteś zainteresowany dostawą betonu w innej lokalizacji, skontaktuj się przedstawimy warunki i omówimy szczegóły.